मौसम अपडेट

नेपाली पात्रो

विदेशी विनिमय दर अपडेट

राशिफल अपडेट

सुन चाँदी दर अपडेट

Title

अन्तर्वार्ता   

ई–रिक्सासँगै साटिएको शोभाको खुशी

ई–रिक्सासँगै साटिएको शोभाको खुशी


गोर्खा ताक्लुङको सर्वशान्ति माविमा पढ्दापढ्दै प्रेममा परेकी शोभा श्रेष्ठ एसएससी पास गरेलगत्तै शिक्षक रघुनाथ खनालसँग ०५३ सालमा बिहे गरिन् । 
 
रघुनाथसँग वैवाहिक जीवन सुरुवातसँगै दुई सन्तान जन्मिए । ०५४ सालमा रसोक र ०५७ सालमा रेसिका जन्मिएको खुशी साँट्दासाँट्दै यी दम्पतीको जीवन यात्राले सोचेजस्तो गति लिन सकेन । जीवनका सपना सजाउन नपाउँदै रघुनाथको ०६० माघ ८ गते निधन भयो । 
 
खाउँखाउँ र लाउँलाउँ उमेरकी शोभाको जीवनमा ठूलो बज्रपात आइप¥यो । तर, जीवन संघर्ष हो भन्ने बुझेकी शोभाले शोकलाई शक्तिमा बदल्न आफ्ना लालाबाला बोकेर ०६१ वैशाख ८ गते गोर्खाबाट चितवनको जयमंगलामा बसाइँ सरिन् ।
 
रत्ननगर–१३ स्थित जगमंगलामा उनको केही जग्गाजमिन भए पनि आयआर्जनको विकल्प नहुँदा सन्तानको पालनपोषण र पठनपाठनका लागि उनलाई पर्नुसम्मको आपत् प¥यो । एकातिर श्रीमान् गुमाउँदाको पीडा र अर्कोतिर बच्चाहरुलाई हुर्काउने सकसले शोभाका आँखा ओभानो भएनन् । 
उनी संघर्षको कथा सुनाउँदै भन्छिन्, “बाबु सात वर्षको र नानी चार वर्षको हुँदा जागिरका लागि धेरै दौडधूप र भनसुन गरेँ । धेरै पर्यत्नपछि चेपाङ बालबालिका अध्ययन गर्ने नवोदय स्कुलमा जागिर पाएँ । त्यहाँ सात वर्षसम्म बिहान स्कुल र दिउँसो होस्टलमा पढाएँ ।” 
 
उनी नवोदय स्कूलका संस्थापक समाजसेवी माइकल फादरले लगाएको गुन कहिल्यै भुल्दिनन् । भन्छिन्, “उहाँले मेरो दुःख बुझेर स्कुल छाडेपछि पनि एक वर्षसम्म पारिश्रमिकको व्यवस्था गरिदिनुभयो । घर बनाउँदा ५० हजार रुपैयाँ र छोराछोरी भर्ना गर्दा ४० हजार रुपैयाँ आर्थिक सहयोग गरेर उपकार गर्नुभयो ।” 
 
श्रीमान् साथमा नरहे पनि उनको इच्छा पूरा गर्न सकेकोमा उनी सन्तुष्ट छिन् । उनी भन्छिन्, “उहाँको बोर्डिङ स्कुलबाटै छोराछोरीलाई एसएलसी उत्तीर्ण गराउने चाहना थियो । त्यो इच्छा मैले पूरा गरेँ ।” 
 
उनका छोरा रसिकले शिक्षा विकास आवासीय मावि, रत्ननगरबाट ८४ प्रतिशत अंक ल्याएर स्कुल फस्ट भए । छोरी रेसिकाले पनि डिस्टिन्सन ल्याएर उत्तीर्ण भइन् । प्लस टुमा पनि दुवैले राम्रो नम्बर ल्याएर उत्तीर्ण गरे । रसोक अहिले पक्लिहवा क्याम्पस, भैरहवामा भेटेरिनरी साइन्स चौथो सेमेस्टरमा पढ्दैछन् । छोरी रेसिका बालकुमारी उच्च माविमा बीआईसीटीई फस्ट सेमेस्टरमा अध्ययन गरिरहेकी छन् । 
 
छोराछोरीको शैक्षिक सफलताबाट दुःखको अनुभूति नभएको शोभा बताउँछिन् । उनी भन्छिन्, “जतिसुकै दुःख कष्ट सहनुपरे पनि जीवनमा हरेस भने खाइनँ । बाबुनानीलाई बाबाको माया दिएर राखेकी छु । बुबा भएको भए यस्तो हुन्थ्यो भन्ने अनुभूति हुन दिएको छैन ।” 
 
ई–रिक्सा चलाउनुअघिको संघर्ष सुनाउँदै उनी भन्छिन्, “तीन वर्ष गोबर ग्यास कम्पनीमा काम गरेँ । त्यसपछि निरन्तर एक वर्षसम्म कामकै खोजीमा भौँतारिएँ । जागिरको लागि हारगुहार गरेर थाकेपछि ई–रिक्सा चलाउँछु भन्ने आँट गरेँे । त्यसपछि सामूहिक बचतबाट तीन लाख रुपैयाँ ऋण लिएर ई–रिक्सा चलाउन लागेकी हुँ ।” 
 
साइकलसमेत चलाउन नजान्ने उनले आँट गरेरै ०७३ साउनदेखि ई–रिक्सा चलाउन लागेकी हुन् । “के गर्नु खर्च बढ्दै गयो, आयआर्जन नभएपछि केही त गर्नैप¥यो”, उनी थप्छिन्, “समयमै आँट गरिछु भन्ने लाग्छ । अहिले त जागिर पाएको भए पनि घरखर्च र बाबुनानी पढाउन कठिन हुने रहेनछ भन्ने लाग्छ ।” 
 
ई–रिक्साबाट राम्रो आम्दानी हुने उनी बताउँछिन् । भन्छिन् “लगभग किस्ता तिरिसकेँ । मासिक ४५ हजार रुपैयाँ आम्दानी गर्छु । महिलाले चलाएको ई–रिक्सा भनेर दिदीबहिनीहरु खुशी भएर मेरोमै चढ्न खोज्छन् । कामको सम्मान गर्छन् ।” गत दशैँमा मिहिनती उद्यमी महिला भनेर संस्थाबाट सम्मान पाएपछि हौसला थपिएको उनी बताउँछिन् । 
 
आफैँले नगरी केही हुँदो रहेनछ भन्ने उनले आफ्नै जीवनमा भोगेकी छन् । अनावश्यक भनसुन र दौडधूप गर्नुभन्दा आँट गरेर आफैँले संघर्ष गर्दा जीवन बिताउन सहज हुने उनको अनुभव छ । “मैले ६÷७ महिना एक्लै ई–रिक्सा चलाएकी हुँ । मेरै उत्प्रेरणाबाट अहिले यहाँका चार महिलाले ई–रिक्सा र अटो चलाउन थालेका छन् ।” 
 
जीवन सोचेजस्तो सरल नभए पनि मनमा सजाएका सपनाहरु अवश्य एक दिन पूरा हुने उनको विश्वास छ । भन्छिन्, “कामको सम्मान गर्नुपर्छ, मिहिनत गर्नुपर्छ, मेरा सपनाहरु अवश्य एक दिन पूरा हुनेछ ।”